Event report

Rekomendacje w sprawie polityki zdrowotnej UE Spotkanie 28.01.2022, zoom Wątek 1: rozwój wspólnej polityki zdrowotnej UE 1. Państwa członkowskie mają silnie zróżnicowane systemy ochrony zdrowia, toteż Unia Europejska powinna w dalszym ciągu mieć kompetencje wspierające w tym zakresie, wydając akty niewiążące. Rozwój wspólnej polityki zdrowotnej UE dążący do uwspólnotowienia standardów i podejmowania łącznych przedsięwzięć mających na celu ochronę zdrowia przez wszystkie państwa UE jest jednak koniecznością w obliczu transgranicznych zagrożeń i należy go wspierać. 2. Unia zdrowotna powinna uwzględniać uwarunkowania systemowe różnych krajów i dążyć do wyrównania różnic w poziomach ochrony zdrowia w całej UE. Ważne jest wyrównanie poziomów, poprzez dążenie do osiągnięcia standardów tych krajów europejskich, które szczycą się najlepszym poziomem. Wątek 2: demografia 1. Trendy demograficzne w UE, tj. zwiększona śmiertelność osób starszych, jak i młodych (ze względu na pandemię koronawirusa), a także niski przyrost naturalny rodzi potrzebę zmian w polityce senioralnej, ale też migracyjnej i prorodzinnej. Unia Europejska powinna wspierać państwa w rozwoju polityk senioralnych, wspierać osoby starsze, a szczególnie tych, którzy są samotni i/lub nie mają możliwości dostania się/dostępu do placówki zdrowotnej.  Wątek 3: system ochrony zdrowia w Polsce i finansowanie 1. Należy bezwzględnie zbliżyć poziom finansowania służby zdrowia w Polsce do średniej unijnej i sukcesywnie go zwiększać. 2. UE powinna dążyć do tego, by usługi zdrowotne ratujące zdrowie i życie były dostępne w całej UE. 3. Należy zwiększyć nakłady na diagnostykę i leczenie ambulatoryjne, tj. wzmocnić zapobieganie hospitalizacjom. 4. Należy bezwzględnie wzmocnić i dofinansować opiekę zdrowia psychicznego, zwłaszcza dla młodzieży: a. Zwiększyć dostęp do specjalistów zdrowia psychicznego wszystkich młodych ludzi, w tym w szkołach, b. Skuteczniej walczyć z taboo wokół pomocy psychologicznej i kulturą, która stygmatyzuje problemy zdrowia psychicznego jako słabość. c. Zwiększyć zachęty do kształcenia specjalistów zdrowia psychicznego i uregulować ten zawód. d. Zachęcić specjalistów zdrowia psychicznego do podejmowania pracy w zawodzie oraz pozostawania w nim – m.in. poprzez umożliwienie zachowania balansu i zdrowia psychicznego samych specjalistów, e. Aktywnie obserwować konsekwencje społeczne pandemii koronawirusa u młodego pokolenia w kolejnych latach i skutecznie reagować na zmiany i nowe trendy. 5. Należy zwiększyć zachęty strukturalne i finansowe dla personelu medycznego wykształconego w Polsce do podejmowania pracy w zawodzie. 6. Należy podjąć całościowe działania na rzecz usprawnienia systemu ochrony zdrowia, które doprowadzą do: a. Zwiększenia dostępności i skuteczności usług zdrowotnych, diagnostyki, opieki ambulatoryjnej i usług specjalistycznych, b. Zmniejszenia czasu oczekiwania na usługi, c. Zmniejszenia konieczności korzystania z usług zdrowotnych prywatnie ze względu na jakość usług lub kolejki, d. Rozwoju usług telemedycyny, e. Zwiększenia liczby lekarzy w deficytowych obszarach medycyny, f. Zwiększenie liczby kadry ochrony zdrowia zatrudnionej w Polsce. 7. Należy podnieść i uregulować płace w służbie zdrowia oraz wynagrodzić zdobywane w cyklu kształcenia kompetencje nie tylko specjalistyczne w dziedzinie medycyny, ale też zarządzania systemem zdrowia i kompetencje cyfrowe. Wątek 4: choroby cywilizacyjne 1. Należy wspierać i promować zdrowy tryb życia, odżywianie i ruch, jako profilaktykę wielu chorób cywilizacyjnych. a. Zmiana nawyków żywieniowych powinna iść w kierunku zwiększenia znaczenia diety roślinnej jako tej, która zmniejsza ryzyko chorób związanych z nadmiernym spożyciem tłuszczy zwierzęcych, a dodatkowo przyczynia się do ochrony klimatu. Hodowla zwierząt ma ogromny wpływ na kryzys klimatyczny i jakość życia ludzi mieszkających w okolicach ferm przemysłowych, ma bezpośredni wpływ na jakość powietrza, wody i gleby. b. Środkiem do zwiększenia znaczenia diety roślinnej jest zniechęcanie do reklamowania mięsa i nabiału. 2. Należy uwzględnić w programach dot. zapobiegania uzależnieniom zjawisko uzależnień behawioralnych i cyfrowych, nie tylko od substancji. 3. Należy aktywnie obserwować wpływ wczesnego korzystania z technologii cyfrowej na dzieci w kolejnych latach i skutecznie reagować na zmiany i nowe trendy. Wątek 5: skutki pandemii koronawirusa SARS-COV-2 1. Należy w dalszym ciągu zachęcać do szczepień przeciwko SARS-COV-2 i zwalczać dezinformację w tym zakresie, aby osiągnąć jak najwyższy poziom odporności i zakończyć pandemię. 2. Korzystając z doświadczenia zarządzania zwalczaniem pandemii, należy monitorować kolejne zagrożenia dla wszystkich mieszkańców UE w społeczeństwie ryzyka. Wątek 6: kształcenie kadry medycznej 1. Należy w dalszym ciągu rozwijać szkolenie kadry medycznej w kierunku teleporad, komunikacji z pacjentami i kompetencji miękkich. 2. Należy w dalszym ciągu zapewniać wysoki poziom kształcenia kadry oraz zachęcać do podejmowania specjalizacji, w których brakuje kadry. Wątek 7: edukacja zdrowotna 1. Należy włączyć tematy dbania o własne zdrowie do programów szkolnych i edukować w zakresie zdrowego odżywiania, zdrowych nawyków, pierwszej pomocy, aby podnieść generalny poziom świadomości zdrowotnej i zwiększyć wiedzę (sprawdzoną, naukową) społeczeństwa w tym zakresie. 2. W edukacji ogólnie, ale także zdrowotnej należy zwracać uwagę na kształtowanie umiejętności rozpoznawania manipulacji, nieprawdy (np. poprzez zredukowanie dominacji metod podawczych w systemie edukacji). Może się to również przyczynić do wzrostu zaufania do specjalistów i brak możliwości zdobywania popularności przez nie-specjalistów. 3. Należy zwiększyć możliwości swobodnego prowadzenia badań naukowych i tworzenia innowacji na uczelniach medycznych, bądź ośrodkach badawczych poprzez dofinansowanie ich lub nawiązanie współpracy międzysektorowej. Wątek 8: zdrowie reprodukcyjne 1. Należy podnieść/przywrócić/umiędzynarodowić standardy opieki okołoporodowej i budować poczucie zaufania do instytucji ochrony zdrowia, 2. Należy wzmocnić prawną ochronę zdrowia i życia ciężarnych, z uwzględnieniem zdrowia psychicznego, w tym skutecznej możliwości przerywania ciąży w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia ciężarnych, także zdrowia psychicznego.